به طرز عجیب یا حتی فجیعی حالم با خودم خوبه.دَراد چشای هر کی بگه خوشحالم پشت کنکوری شدم :دی ولی من،تو این نقطه،با تغییر فکر و سلایق و علایق و لایف استایل حتی و همه چی تو این بازه کوتاه که معلوم نیست تا کنکورِ سال بعد بازم عوض شه یا نه،خوشحالم که نشد!آقا من خوشحالم نشد:))) یه لقمه برداشتم نگو لقمه!بگو دیسِ برنج :دی.اون سیرم نمیکرد.به قول دوستِ عزیزی،این فقط یه عقب نشینی استراتژیکه...

ساعتِ نماز بود و دفتر دبیرا خالی. با یکیشون کار داشتیم و نبودش. وسط دفتر دبیرا یه ظرف بزرگ با کلی میوه های رنگی چشمک میزد. مثل همیشه صبحونه نخورده و معده ی خالی!. الکی تق تق در زدم با اینکه میدونستم کسی داخل نیست. خیلی ریلکس رفتم تو و دوتا موز از رو ظرف میوه ها برداشتم . یه موز رو دادم دست ذال .من موز خودمو خوردم.با خنده و تعجب نگاهم میکرد. بهش گفتم چرا موزتو نمیخوری؟!گفت میخواد بره نماز بخونه و نباید لقمه حروم تو شکمش باشه!گفتم حلاله بابا.قبول نکرد. رفتیم و یکی از معاونا رو پیدا کردیم.بهش گفتم خانوم گ ذال حساسه رو لقمه حلال حروم هنوز نتونسته این موز رو بخوره!شما بگید که حلاله! خندید و گفت تویی؟! نوش جونتون