هیچی والا

سی چهل تا کتابی که باید تا سه ماه آینده بخونم :))

درسام.زندگی ای که متصورم.روزای خوبی که میان.

گرچه من اصولا ادمی ام که اوضاع بنظرم خوبه مگر اینکه دیگه اتفاق خیلییییییییییی حادی بیوفته که اونم سعی میکنم زود رفع رجوع کنم

روزهای خوب آینده. :)

نمیدونم این حجم از امید از کجا میاد ولی هردفعه خیلی ناجور از یه چیزی ناامید شدم در لحظه،بعدش یه اتفاقی افتاده که امیدوار شدم یا سعی کردم یجوری یکاری بکنم که امیدوارشم دوباره.ینی درواقع ناامیدی های بیرون رو یجوری سعی میکنم عامل ناامیدی رو حل کنم.ینی خب ناامیدی لحظه ای پیش میاد.مخصوصا بعد امتحان هوش مصنوعی نزدیکترین ناامیدی بود که رسما خیلی خراب کردم و فکرمیکردم من خیلی خنگم و از پسش برنمیام و فلان و دیگه درست نمیشه.بعد تصمیم گرفتم با دهن سرویسی هم شده نذارم این پیش فرض اتفاق بیوفته.و خب نتیجه هنوز معلوم نیست ولی مسعلم تصمیمیه که میگیرم بعد ازاون ناامیدی.و خب من به این اعتقاد دارم که هیچ بدی ای نمیمونه.همه چی درست شدنیه و اوضاع خوب میشه