از اون وقتایی بود که اگه انجامش نمیدادم خوابم نمیبرد.مادرم وقتی فهمید میخوام چیکار کنم تعهد کتبی ازم گرفت هر بلایی سرش اومد موظف نیست برام دوباره بخره یا تعمیرش کنه.یه چاقو،یه کاسه آب،دستمال و گوش پاکن.چاقو رو انداختم زیر کیبورد از بیخ دربیاد:| همونجا یه خط افتاد رو بدنه ش.کیبورد که یه ذره ش بالا اومده بود رو با زور کشیدم بالا ولی دیدم از لبه که خییییییییلی هم نازکه خواهد شکست و بیخیالش شدم.البته همون موقه کاشف به عمل اومد کیبورد رو از بیخ کندن اشتباس:|. lenovo رو خود من دوسش ندارم و کلا راضی نیستم ازش بدنه ش خیلی نازک و ظریف و لوسه شوخی بردار نیست اما خب اسب پیش کشی بود و من حق ندارم دندوناشو بشمارم!.اومدم سراغ کلیدا رو تک تک درآوردن که کاریست بس طاقت فرسا.برای اینکه چاقو باز خط نندازه روش ناخن خودمو انداختم زیر کلید و انقد کشیدم بالا که ناخنم شکست:| دوباره چاقو به دست اومدم سراغ اون اف های بالا که ازشون خیلی استفاده نمی کنم.هر لحظه حس میکردم الانه که کل کیبورد بپره هوا بس زور میزدم و نمیومد بیرون.از کنار چاقو رو انداختم زیرش،از دوطرف با دست گرفتمش که باز دیدم امکان شکستن کلید از وسط وجود داره.تهش دستم اومد چاقو رو باید بندازی زیرِ وسطِ وسطِ دکمه و تا اونور ببری و یذره بیاری بالا.میگه تق،و جدا میشه! =)همه چی خوب پیش رفت تا رسیدم به اینتر.انداختن چاقو وسط اینتر جواب نمیداد!کلید بزرگی بود و باز داشت میشکست.دو تا پایه داشت و دوتا کلید حساب میشد عملا.این شد زیرشو نگاه کردم پایه هاشو پیدا کنم و تک تک چاقو بندازم زیرشون.اینتر هم با صدای وحشتناکی جدا شد ولی سالم بود.طی عملیات بازم چن تا خط با چاقو انداختم روش.بعد از چهارده تا کلید خسته شدم ولی مرضِ اعداد رند نمیذاشت بخوابم.گفتم یدونه دیگه که بشه پونزده تا.این یدونه آخری رو از بیخ با هرچی زیرش بود برداشتم و حالا هرچقد پازل طورانه میذارمشون کنار هم که چطور جاش بندازم هیچی به ذهنم نمیرسه و میخوام برم چسب قطره ای بخرم براش:|